قبل از انتخاب كارت صدا بايد نيازهاي خود را بدانيد، يعني براي خودتان مشخص كنيد كه از كارت صدايي كه تهيه مي كنيد چه مي خواهيد. اين مي تواند دامنه اي از پردازشگر كلمه يا ساير كاربردهاي اداري كه اصلا صدايي لازم ندارد؛ تا وسايل سرگرمي خانگي و پردازش حرفه اي صدا را در برداشته باشد.
بازي ها و فيلم هاي DVD دوزمينه ي استفاده از كامپيوترها در سرگرمي هاي خانگي هستند. هر دوي اين بخش ها به سرعت در حال رشد بوده و روز به روز توليد كننده ها براي رقابت با يكديگر مجبور به ابداع نوآوري مي باشند، البته اين براي كاربران كامپيوتر ومشتريان بسيار اين محصولات عالي است. چرا كه كالايي با كيفيت بهتر و قيمت كمتر تهيه مي كنند. اما همانطور كه ابتدا گفتيم؛ همين تنوع انتخاب كارت مناسب را سخت تر مي كند.
در اينجا نمونه هايي از يان تكنولژي را با هم مرور مي كنيم :

DS3D-DirectX Sound 3D
يك شيوه ابتدايي براي شبيه سازي و تقليد از "3D Surround" است كه اخيرا به نحو قابل توجهي پيشرفت كرده است. "DS3D DirectX Sound 3D" ساخت مايكروسلفت است و با شيوه اي به نام صداي موضعي(Positional audio) حجم گسترده اي از دستورات را براي قراردادن صدا در فضاي 3D(3 Dimension Space) ارايه مي كند.
به طور خلاصه، "DS3D" با به كارگيري صحيح و ماهرانه ي ويژگي هاي صدا باعث مي شود كه به نظر برسد صدا از يك جهت خاص منتشر مي شود. براي مثال ازعقب يا از سمت چپ، و اي احساس را به شما مي دهد كه بيشتر از دو بلندگو به كامپيوتر متصل است.
در ابتدا اين كار كلا از طريق CPU انجام مي شد كه به قدرت پردازش بالايي نياز داشت. بعد از ورود DirectX5 بود كه مايكروسافت اجازه داد تا "DS3D" توسط سخت افزار مهماني (Party Hardware) سوم افزايش سرعت داده شود تا فشار بر CPUي سيستم اصلي كاهش يابد.

A3D
A3D، مخفف Aureal 3D است، كه در ابتداي كار در سال 1997 به طور مشترك با ناسا(سازمان فضايي آمريكا) براي كاربري در شبيه سازهاي پروانه توسعه پيدا كرد. تكنولوژي A3D تقليد ديگري از 3D بود و مانند DS3Dي ساخت مايكرو سافت (تا چندي پيش) كاملا بر قدرت پردازش CPU تكيه داشت، ولي امروزه سخت افزار افزايش دهنده ي سرعت را نيز مي پذيرد. نسخه هاي جديدتر؛ حتي يك اداره كننده ي منبع دارند كه به سازنده هاي بازي اين امكان را مي دهد كه الگوريتم هاي A3D را به نحوي اداره و كنترل نمايند كه بتواند محيطهاي مختلف جوي مانند مه غليظ يا محيط زير آب را شبيه سازي كنند.

EAX
EAX( گسترش صوتي محيطي) اواين بار توسط شركت Creative در سال 1998 معرفي شد. EAX به عنوان يك راه ساده براي افزودن پژواك به DS3D مورد استفاده قرار گرفت. در سال 1999 نسخه ديگري از اين نمونه با نام EAX2.0 ايجاد محيط هاي جالب و واقع گرايانه اي مانند شبيه سازي اثرات كاهش دهنده ي وسايل جداكننده ي (مثل تيغه ديوار) بين محيط ها (مانند ديوار) و موانع درون محيط ها مانند مبلمان خانه را ممكن ساخت. اين كار به واسطه ي افزودن وسايل و اجزاء مانع ؛ به الگوريتم مانند منبع سمعي خودش ممكن شد.

Dolby Digital
كارت صداهاي جديدتر به صداي دالبي ديجيتال اجازه مي دهند تا صدا از سخت افزار كارت عبورداده شود وبه 5 كانال جدا رمز گشايي و باز خواني گردد. اين صدا بعدا توسط مدار واقع بر روي كارت صداي Dolby 5.1 مي تواند از رمز گشايي 6كانال نا واضح صدا توسط پردازشگر روي بردش (Board) پشتيباني كند.
اين كانال ها عبارتند از:
چپ جلو، راست جلو ،جلوي مركزي، چپ عقب، راست عقب و يك زير بلندگوي صداي بم (براي 1/0). البته اين كانل ها در مدل هاي بعدي Dolby نظير6.1 ب افزودن يك كانال مياني مركزي و در مدل 7.1 نيز با فازودن دو كانال راست مركزي و چپ مركزي كامل تر شده اند.

بلندگوها
براي مدت طولاني بلندگوهاي كامپيوترها ابزارهاي ثابتي محسوب مي شدند. در حالي كه سيستم استريو با دقت زياد انتخاب مي شود، تنها هر بلندگوي قديمي براي كامپيوتر شخصي كار را انجام مي دادو تا همين اواخر هم اين كاملا معقول به نظر مي رسيد، براي اين كه كيفيت صداي خارج شده از كامپيوتر هرگز نمي توانست از بلندگوهاي بهتر حداكثر استفاده را ببرد. اما در حال حاضر با وجود Dolby Digital 6.1 كيفيت و كميت بلندگوها تفاوت بسياري كرده است.

برنامه ريزي
مهم ترين نكته در يك سيستم Dolbyي خوب جداسازي صداها ست. يعني اضافه كردن بلندگو در جاي مناسب. اين نيازمند برنامه ريزي است، ولي به كمك تكنولوژي اخير اين كار هزينه زيادي ندارد.
در حال حاضر شركت هايي چون Creative، Labtech و Logitech با قيمتي بسيار مناسب؛ كيفيت خوب و قابل قبولي براي سيستم بلندگوي Dolby 5.1 و 6.1، ارايه مي كنند.